Rijden, Rijden, Rijden

De laatste avond in Tarangire vraagt één van de dames of ze vrijdagochtend mee mag rijden naar de snelweg, tuurlijk mag dat en we maken een plek vrij voor haar in ons slagschip. De dame heet Lina, ik schat haar een jaar of 23. De laatste nacht in Tarangire is een onrustige, her en der zijn de ingewanden ietwat van streek, net nu we pakweg 360 Km moeten rijden naar Dodoma. Ik maak me toch altijd wel een beetje zorgen, grotere steden is zo’n gedoe!
Lina babbelt het honderd uit, we laten haar achter bij een rastafari aan de snelweg waar haar vader haar op zal pikken. Ze heeft vanaf juni gewerkt en mag nu 2 weken vrij en dus gaat ze terug naar Arusha. Ik druk de rastafari op het hart Lina goed in de gaten te houden, hij geeft aan dat hij haar kent en dat zal doen! Met knuffels nemen we afscheid van dit lieve mens.

Als ik op de navigatie kijk zie ik dat we pas om 17:00 aan gaan komen, dat is ruimschoots voor donker maar toch wel later dan gehoopt. Het asfalt is prachtig en er is bijna geen verkeer. Het enige dat ons zorgen baart is de navigatie die zegt dat de 104 afgesloten is ivm reconstructie werkzaamheden. We leggen het naast ons neer dit is immers de enige weg naar Dodoma! We zien langzamerhand de estimated arrival time terug lopen tot rond 14:00. Om 14:00 komen we aan in Dodoma, was het druk? Nee echt niet, de navigatie doet het echt prima. We hebben niet gestopt en van 08:00 tot 14:00 gewoon doorgereden. Tuurlijk moeten we tanken,dat geeft even pauze. De benzinemeter van de hoofdtank blijft max staan maar dat kan echt niet! Ons schip rijdt 1 op 7 reken maar uit na 300 Km, dan moet er 40 liter minimaal uit de tank van 80 liter zijn! Voor alle zekerheid gooien we de tank weer vol zodat we morgen zo kunnen vertrekken.

We willen wat eten maar van de Tanzaniaanse gastvrijheid lijkt weinig over in het hotel...we kiezen voor pizza! Als we drie kwartier verder zijn vraag ik de dame die ons bedient of ze de pizza in Italië zijn gaan halen...zonder wat te zeggen loopt ze weg....Na een paar minuten komt ze terug, the chef said 7 minutes....Na nog 20 minuten vraag ik of 7 minuten in Tanzania even lang duren dan ik Europa.. Normaal gesproken een redelijk botte opmerking maar de dames zijn hier zo kil en afstandelijk, zijn we niet gewend!
Na een minuut of 5 komt ze terug met de pizza’s en kan er een sorry van af. Prima kan ik goed mee leven! De pizza’s zijn echt heerlijk, het bord wordt weggehaald....ongevraagd meld ik dat de pizza echt heerlijk was! Er verschijnt een klein glimlachje...

De kamer is echt enorm ruim en heerlijk om een nacht te vertoeven! Wat me zorgen baart is de muziek...we duiken er vroeg in, morgen weer vroeg richting Iringa ook weer ongeveer 360 Km. Van de weg wordt gezegd dat ie slechter is dan wat we vandaag hebben gehad. Dat is voor morgen we gaan het zien!!

We zijn vroeg wakker en vertrekken rond 07:00 even voorbij Iringa naar Kisolanza gueshouse, wat een prachtplek maar daarover straks meer. De rit verloopt probleemloos we moeten één keer ergens stoppen en onze gegevens op papier toevertrouwen, telefoonnummer ja goede vraag....ach laat ook maar zegt de dame die me begeleidt bij het invullen. Het was me onduidelijk waarom ik deze gegevens moest invullen maar dat werd al vlot duidelijk, we gingen een dam over over een stuwmeer! Verder komen we onderweg veel politieposten tegen, die zijn redelijk in lijn met wat je je van een Tanzaniaanse politiepost voorstelt. Wat heb je nodig een dikke boom voor de broodnodige schaduw, een slagboom die je voor het gemak omhoog laat staan en wat kunststof stoeltjes. Die stoeltjes zijn van het type waar je normaal eigenlijk liever niet op gaat zitten, zeker als je wat meer volume en gewicht met je meebrengt. Vooral als het wat te warm wordt willen de pootjes nog wel eens week worden en buigen ze licht door! Zet drie van die stoeltjes op een rijtje zet de heren een pet op en trek ze een reflecterend hesje aan klaar. De mannen zijn vaak net iets volumineuzer dan niet politieagenten dus volgens mij betaald het voor Tanzaniaanse begrippen prima. We zagen er vanmiddag eentje zitten die zat te slapen, kortom alle vooroordelen bevestigde hij in z’n eentje. Voor de rest niets dan goeds over de heren en soms ook dames agent ze zijn uitermate vriendelijk en houden ons bij hoge uitzondering aan. Je zou denken ze vragen om de papieren maar ook dat is ons nog niet overkomen, kortom ook met de lange arm van de wet kunnen we het prima vinden!

Even kort voor die enkeling die zich zorgen maakt over ons welzijn hier in Tanzania. Als ik zeg dat we in een tent slapen dan staat er in die tent een groot bed waar je met z’n drieën in zou kunnen liggen, kortom een goed groot bed met schone lakens en schone kussens! Verder zit er aan die tent direct een douche gedeelte met warm en koud stromend water en een regendouchekop! Dus niks koepel op punttentje!
Ons slagschip heeft 1 mankementje maar sinds ik sinds het vertrek in Arusha de pook voor de 2/4 W aandrijving in de goede stand heb gezet heeft ons slagschip dat mankement niet nog een keer vertoond, ik blijf verder wel van die pook af tot aan Arusha, dat dan weer wel!
We zitten nu in een prachtig tweepersoons huisje, open haard, flesje wijn staat op de rand van de open haard, prachtige douche afrikaanse stijl met jawel warm en koud water uit de regendouche! Er is een restaurant, wel vooraf graag reserveren!
Ja het blijft behelpen deze vakantie. En of het allemaal niet op kan ga ik ook nog bewijzen dat ze hier in the middle of nowhere gewoon Wifi hebben. Morgen verder naar het zuidelijkste puntje van onze reis, 120 Km in totaal waarvan 80 onverhard! We vertrekken vroeg, gaan met de kippen op stok en er vroeg uit!