Per slagschip naar Tarangire

Zondag spreken we af met Ali een jonge knaap hier op het park om maandag boodschappen te gaan halen per taxi. Het valt me op dat hij probeert de afspraak zo laat mogelijk te plannen, echter we willen graag vroeger en dus accepteert hij met tegenzin het voorstel van 09:30. Die tegenzin weet hij goed te verbergen.
Hij is maandag netjes op tijd aanwezig maar geeft zelf aan dat hij niet helemaal fris is, iets teveel gedronken...maar hij heeft vervanging geregeld en de taxi staat keurig voor. Bij de lokale supermarkt nemen we flink wat water mee, litertje of 12 voor noodgevallen, wat te eten en te knabbelen en dan op naar de slijterij. Een dame is de vloer aan het dweilen en ze kijkt me vanuit haar positie wat glazig aan, duidelijk een slokje teveel gedronken het weekend! Als ik onze begeleider ernaar vraag geeft hij aan dat monday hier altijd blue monday is! Vooral de Konyagi 35%) wordt flink gedronken. Gaan we vast nog wel proberen, voorlopig houden we het bij Safari (bier) en wijn of zelfs een frisje!

Maandag middag 14:00 komt de auto, een aardige vent toont me alle details van de auto. Veel is er niet aan te tonen maar wel handig te weten hoe de krik werkt en waar dat ding onder de auto te plaatsen. Het ding heeft 2 tanken van 80 liter samen voldoende voor pakweg 1000 km.

Ik wil de auto even proberen en besluit de auto te keren maar wat ik ook doe ik komt niet van m’n plek. De aandrijving van de auto lijkt volledig weg te zijn. Hoor ik vaak bij F1 “lost all power”. Ben blij dat dat nu gebeurt, de knaap die de auto bracht begint aan de pook voor het 4 wiel aangedreven deel te rommelen en ja hoor er is weer aandrijving. Ik zet de auto achterstevoren weer neer alles voelt goed aan alleen het wegvallen van die aandrijving zint me niet echt.

De maandagochtend na een prima ontbijt pakken we de auto in. Veel valt er niet in te pakken met 12 liter water kunnen we voorlopig vooruit! We nemen er 2 navigaties bij, we hebben alle ondersteuning nodig die mogelijk is maar we hebben ons inmiddels goed genoeg georiënteerd om ook zonder navigatie de weg te kunnen vinden. Ik rijd 2 meter en ja hoor weg aandrijving! Gelukkig ken ik de pook die hiervoor verantwoordelijk is inmiddels en dus slinger ik de pook in de goede richting. Ik rijd de poort van L’Oasis uit en ja hoor weer valt de aandrijving van de Toyota Landcruizer weg. Ik slinger nogmaals aan de pook en yes wederom aandrijving! Geen prettig vertrek!
De route naar de hoofdweg is bumpy en al een beproeving op zich! Bij de hoofdweg waar we eigenlijk rechts moeten mogen we alleen links en moeten we direct een U turn maken. Bij die U turn merk ik voor het eerst in wat voor een slagschip we rijden, ik haal de bocht niet! Ik zie een klein muurtje van pakweg 15 cm op ons afkomen en schat in dat dit schip dat moet kunnen hebben! Dat kan ie ook en zo rijden we richting Arusha en merken we al snel dat één van beide navigaties het af laat weten. Geen tijd om die tweede opnieuw in te stellen we hebben er nog een en het verkeer vereist alle aandacht! We moeten in Arusha ergens rechtsaf echter oom agent geeft door 2 handen te kruisen dat we dat kunnen vergeten! Ondertussen komt er een fanfare aangelopen, we moeten rechtdoor maar dat willen we niet!! We vinden al snel een zijweg, tuurlijk vol met kuilen en hobbels maar dat deert ons slagschip echt niet! Na pakweg een uurtje laten we Arusha achter ons en rijden we over prachtig asfalt in een klein kolonetje van slagschepen richting Tarangire. Vaak is het 50 en eenmaal buiten Arusha 80 max en ondanks dat het asfalt sneller toelaat vinden wij dat prima! Zo nu en dan een onverwachte verkeersdrempel die wil je niet met 80!

Ons hutje (tent) in Tarangire is prachtig, met uitzicht over de rivier de Tarangire. We lopen naar het restaurant voor de lunch een afstand van 150 meter we zien en horen het 75 meter verderop regenen en al snel moeten we toch echt even schuilen! De bui is maar kort maar dit land heeft het echt nodig. Terwijl we uitbuiken van de lunch horen we een onweer naar ons toekomen, er valt nog wat meer regen. Vanmiddag Tarangire in, ik kan me nu al verheugen op een wijntje straks op ons terras, gelukkig hebben we boodschappen meegenomen!

De middag had nog wat leuks in petto. We rijden om een uurtje of 15:00 het park in en bij een afslag aangekomen stopt één van de chauffeurs midden op een kruising en wenkt me. Ik heb even met hem staan praten bij de ingang van het park weet Haantje nog. Hij vraagt me hoe het rijden bevalt? Ik vertel hem dat het me in Tarangire beter bevalt dan in Arusha! Hij meldt me dat over pakweg 500 meter ze een moeder cheetah met jong hebben gezien, hij geeft aan dat ik ze niet kan missen omdat er veel auto’s staan. En inderdaad na een stukje rijden sluiten we achteraan in de rij. Het is echt druk een stuk of 20 auto’s. Men rijdt zover door dat moeder en kind besluiten terug te keren, we zitten eerste rang! We mogen er een klein half uur van genieten!
Vervolgens nog een prachtige kudde olifanten die me nu ze prachtig donkergrijs zijn van de regen doen denken aan de betonnen varianten langs de A6. Ja en hoeveel afstand hou je? Voldoende!! Uit de tegenovergestelde richting komt een “beroeps” hij zet z’n auto in de doorloop van de olifanten. Een kleintje loopt in paniek richting z’n moeder. Wij staan op 100 meter afstand en al snel loop de rest van de kudde onze kant uit en steekt op 50 meter voor ons slagschip de weg over, het is een prachtig gezicht!
We besluiten om de tocht kort te houden en terug te keren naar onze tent voor een biertje en een glas wijn! De weg terug is spekglad, Haantje is vast vooruit gelopen. Terwijl ik terug loop merk ik dat het pad her en der glibberig is en ik denk nog zou Haantje niet....Er hangt een wasje van een broek van lichte stof in het windje te wapperen...Haantje heeft er behalve een modderige broek verder niets aan over gehouden!
Na een heerlijke nacht die alleen wordt onderbroken door leeuwengebrul en hyena gejank gaan we er na een goed ontbijt op uit! De ochtend levert een leeuw op...er liggen er nog twee maar die liggen net iets uit het zicht. Ons slagschip doet het prima maar zit vol met tientallen (meer dan honderd) vliegen. Onprettig zodra je stilstaat dan lijken ze overal vandaan te komen. Dan is het nu tijd voor de lunch!