Mike Alan Taylor
Door: Sietse
Blijf op de hoogte en volg Anita & Sietse
21 September 2019 | Nederland, Amstelveen
Waarom Tanzania?
Na een prachtige groepsreis ergens eind negentiger jaren en vervolgens vakanties in 2001, 2006 en 2009 zijn we gegrepen door dit prachtige land met z’n vriendelijke mensen en prachtige natuur. In 2001 hebben we zelf rondgereden van Kenia naar Tanzania via een “betaalde” grensovergang. Alleen die grensovergang was al een avontuur op zich! Daar ontmoetten we de man die in 2006 en 2009 onze vakanties regelde en ons rondreed in zijn wereld, Mike Alan Taylor.
Een vreselijk aardige vent waar ik (en ook Haantje) het enorm goed mee konden vinden! Hij voegde iets aan onze vakantie toe! Zo was daar de Massai die door een olifant was gegrepen en daar flink wat schade aan z’n been aan overhield. De man sprak engels met een Amerikaans dialect, prachtkerel! Of hij nam ons mee naar een weeshuisje Kibowa, tuurlijk ter ondersteuning....Of die keer dat een Nederlander vervelend werd terwijl we naar een olifant gegrepen door leeuwen stonden te kijken....Of die keer dat z’n startmotor het had begeven en hij soms vroeg “Sietse can you push?” tuurlijk!! Of die keer dat ik een Haan (niet m’n eigen Haantje) ontwaarde in de Serengeti en die terug bezorgde bij de rechtmatige eigenaar....
Mike was een enorme vriendelijke vent die iedereen in Tanzania leek te kennen en met iedereen even een babbeltje maakte, het bracht ons dichter bij Tanzania. De man had een grote bos grijs haar verborgen onder een groen petje dat vol zat met speltjes...De laatste keer dat we elkaar spraken beloofde ik hem dat ik de volgende keer blauwe verf mee zou nemen om iets aan onze gezamenlijke haarkleur te doen! We hadden dezelfde haarkleur en de grap “je gebruikt dezelfde shampoo als ik!” zorgden voor een grijns van oor tot oor, Mike had humor en hield van lachen.
Vaak vroeg ie wat wil je zien vandaag?? Al moest ie de hele Serengeti afrijden (dat was nooit nodig de man had enorm goede ogen) hij vond het! De laatste tijd zeiden we vaak “zullen we nog eens Tanzania?? Met Mike??” De man was geen social media dier maar kwam al sinds begin tachtiger jaren in de Serengeti en kende het als z’n broekzak..
Iets meer dan een jaar geleden is Mike overleden, iets wat via FB tot ons kwam. We zijn daar een flinke tijd door van slag geweest...Het verbaasde me dat ik zo van slag kon zijn van iemand die ik tijdens m’n leven pakweg 4 weken had meegemaakt...Mike was een bijzonder persoon!
Wilden graag nog eens naar Tanzania maar ja Mike was geen optie...en dus op zoek naar een huurauto in Tanzania, die we vonden via een reisbureau in Apeldoorn.
Zaterdag as vertrekken we, zijn er maar druk mee, de hagelnieuwe TomTom wil niet echt meewerken en dus druk op zoek naar alternatieven! Maps.me bracht niet het vertrouwen en dus zijn we gezwicht voor Tracks4Africa en zowaar veel van onze onderkomens zijn bekend. Een hernieuwde kennismaking met een land dat indruk op ons gemaakt heeft. Met name de natuur. Het was nu of nooit, we zijn ook geen twintig meer!
Het reisbureau regelde de auto en verblijf via een door ons samengestelde route. Ongeveer 1600 Km over Tanzaniaans asfalt en nog een flink aantal kilometers over Tanzaniaanse zandwegen waaronder parken als Tarangire, Ruaha NP en de Serengeti waar we ook in 2001 rondreden met een Maruti Suzuki en we daarna nog heel wat kilometers samen met Mike hebben afgelegd.
De laatste voorbereidingen achter de rug, navigatie.... Tanzania blijkt nog een soort van “zwart gat” te zijn voor TomTom 19% dekking...maar met Tracks4Africa moet het lukken. Visa geregeld, we zijn er klaar voor! Nog 1 weekje werken! Zin aan!
Na een prachtige groepsreis ergens eind negentiger jaren en vervolgens vakanties in 2001, 2006 en 2009 zijn we gegrepen door dit prachtige land met z’n vriendelijke mensen en prachtige natuur. In 2001 hebben we zelf rondgereden van Kenia naar Tanzania via een “betaalde” grensovergang. Alleen die grensovergang was al een avontuur op zich! Daar ontmoetten we de man die in 2006 en 2009 onze vakanties regelde en ons rondreed in zijn wereld, Mike Alan Taylor.
Een vreselijk aardige vent waar ik (en ook Haantje) het enorm goed mee konden vinden! Hij voegde iets aan onze vakantie toe! Zo was daar de Massai die door een olifant was gegrepen en daar flink wat schade aan z’n been aan overhield. De man sprak engels met een Amerikaans dialect, prachtkerel! Of hij nam ons mee naar een weeshuisje Kibowa, tuurlijk ter ondersteuning....Of die keer dat een Nederlander vervelend werd terwijl we naar een olifant gegrepen door leeuwen stonden te kijken....Of die keer dat z’n startmotor het had begeven en hij soms vroeg “Sietse can you push?” tuurlijk!! Of die keer dat ik een Haan (niet m’n eigen Haantje) ontwaarde in de Serengeti en die terug bezorgde bij de rechtmatige eigenaar....
Mike was een enorme vriendelijke vent die iedereen in Tanzania leek te kennen en met iedereen even een babbeltje maakte, het bracht ons dichter bij Tanzania. De man had een grote bos grijs haar verborgen onder een groen petje dat vol zat met speltjes...De laatste keer dat we elkaar spraken beloofde ik hem dat ik de volgende keer blauwe verf mee zou nemen om iets aan onze gezamenlijke haarkleur te doen! We hadden dezelfde haarkleur en de grap “je gebruikt dezelfde shampoo als ik!” zorgden voor een grijns van oor tot oor, Mike had humor en hield van lachen.
Vaak vroeg ie wat wil je zien vandaag?? Al moest ie de hele Serengeti afrijden (dat was nooit nodig de man had enorm goede ogen) hij vond het! De laatste tijd zeiden we vaak “zullen we nog eens Tanzania?? Met Mike??” De man was geen social media dier maar kwam al sinds begin tachtiger jaren in de Serengeti en kende het als z’n broekzak..
Iets meer dan een jaar geleden is Mike overleden, iets wat via FB tot ons kwam. We zijn daar een flinke tijd door van slag geweest...Het verbaasde me dat ik zo van slag kon zijn van iemand die ik tijdens m’n leven pakweg 4 weken had meegemaakt...Mike was een bijzonder persoon!
Wilden graag nog eens naar Tanzania maar ja Mike was geen optie...en dus op zoek naar een huurauto in Tanzania, die we vonden via een reisbureau in Apeldoorn.
Zaterdag as vertrekken we, zijn er maar druk mee, de hagelnieuwe TomTom wil niet echt meewerken en dus druk op zoek naar alternatieven! Maps.me bracht niet het vertrouwen en dus zijn we gezwicht voor Tracks4Africa en zowaar veel van onze onderkomens zijn bekend. Een hernieuwde kennismaking met een land dat indruk op ons gemaakt heeft. Met name de natuur. Het was nu of nooit, we zijn ook geen twintig meer!
Het reisbureau regelde de auto en verblijf via een door ons samengestelde route. Ongeveer 1600 Km over Tanzaniaans asfalt en nog een flink aantal kilometers over Tanzaniaanse zandwegen waaronder parken als Tarangire, Ruaha NP en de Serengeti waar we ook in 2001 rondreden met een Maruti Suzuki en we daarna nog heel wat kilometers samen met Mike hebben afgelegd.
De laatste voorbereidingen achter de rug, navigatie.... Tanzania blijkt nog een soort van “zwart gat” te zijn voor TomTom 19% dekking...maar met Tracks4Africa moet het lukken. Visa geregeld, we zijn er klaar voor! Nog 1 weekje werken! Zin aan!
-
21 September 2019 - 21:58
Romy:
Verheug me op de verhalen. Mike reist vast mee... -
22 September 2019 - 00:00
Rob Van Hilst:
Dat verhaal met de nieuwe Tom Tom weet ik nog goed uit Ierland. Super handig toch of niet zo ........:) -
22 September 2019 - 09:10
Etha :
Hi Sietse , enig weer je verhalen! Ik wens jou en haantje een hele mooie reis toe -
25 September 2019 - 19:17
LUTSKE En Lammert.:
Sietse en Anita wij wensen jullie een een fijne vakantie toe ,en kunnen op deze manier ook een beetje meegenieten over jullie belevenissen. -
03 Oktober 2019 - 17:48
Paola:
Wij reizen met jullie mee! Ben zo benieuwd naar jullie verhalen en maar de mooie mensen die jullie vast onderweg zullen ontmoeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
