We rijden spook geen thee meer

Onze chauffeur blijkt de vorige dag al gearriveerd te zijn en dus vertrekken we iets eerder richting Kanha. De chauffeur is een jonge gast, type “als m’n haar maar goed zit!”. Hij is duidelijk een beetje nerveus, nergens voor nodig maar ja wat doe je eraan. Hij vraagt vaak “are you ok and is my driving ok sir??”

Als we een uurtje onderweg zijn gaat het mobieltje van de chauffeur over, of wij de sleutel nog hebben? Ik voel nattigheid, dit overkomt me regelmatig. Ik voel in m’n zak en ja hoor de sleutel van de Tadoba lodge. “I will arrange” sir zegt de chauffeur. Een uurtje later komt een auto hem tegemoet, hij houdt z’n hand uit het raam en stopt een tegenligger, dat blijkt een collega te zijn die teruggaat naar Nagpur, waar de dag erop weer een auto vertrekt richting Tadobe. De sleutel gaat op Indiaase wijze retour naar Tadoba.

Ergens op weg naar Kanha ten noorden van Nagpur, we rijden op een vierbaansweg met een berm tussen de rijstroken. Onze chauffeur steekt een doorgang in de middenberm over en kachelt in alle rust met z’n richtingaanwijzer aan op de verkeerde weghelft tegen de rijrichting in. Wij noemen dat spookrijden maar in India heet dat “doodnormaal”. Ik voel me er niet senang onder ondanks dat ik wel eens ergens gelezen meen te hebben dat dit mag in India, het zelf ervaren is toch iets anders. De chauffeur ziet m’n verontrustte blik en zeg “this is normal driving in India sir”. Enfin we rijden nog een km of 4 spook en dan wordt duidelijk dat ie moet tanken met z’n HP pasje bij het HP tank station (hij heeft ook ongetwijfeld HP zegeltjes voor z’n HP plakkaart gehad) en dat lag toevalligerwijs aan de overzijde, dan rij je even spook in India. Godzijdank rijdt de man terug via de weg die hij gekomen is en al snel via de tussenberm de andere richting weer op, voelt toch echt beter. De chauffeur vraagt nog een keer of we z’n driven liken. Ja hoor very good!!

Die avond eten we uitstekend, kip en friet, even geen Indiaase gerechten. Voor een deel van ons reisgezelschap krijgt de lever nog even langer rust, ook hier geen wijn! Bier kan gehaald worden, hetgeen door het andere deel van ons reisgezelschap met enthousiasme wordt begroet. Wijn lijkt in alle parken aan banden gelegd, kortom er moet bij de volgende verkassingen ingeslagen worden.
Heb net van de manager uitleg gekregen hoe het zit met het schenken van wijn en bier. Indien de bar binnen 500 meter van de weg ligt is het niet toegestaan om wijn of bier te verkopen. In onze lodge is daarom de bar gesloten van rijkswege. Tuurlijk zag ik direct mogelijkheden, “how deep is the property sir?” Hij begrijpt waar ik naartoe wil “exactly we’re going to create a bar at the end of the property that’s outside the 500 meter”. Indiaase regelgeving ten top! Ik zie een relatie met de Amsterdamse softdrugs regeling, softdrugs niet binnen 500 meter van een school.

De Safari lodge is een prima plek, de kamer kan wel een opleukbeurt gebruiken het is het allemaal weer net niet of zijn we verpest en zijn onze eisen te hoog?? Maar de keuken is prima en weer uitermate vriendelijk personeel. Haantje doet een rondje om wat extra toiletpapier en handdoeken te scoren, door wat te rauzen uit de andere kamers.

Vanochtend de eerste drive in Kanha geen tijger, anderen hadden meer geluk. Nog 4 safari’s te gaan in Kanha moet goed komen. Die middag is het raak onze chauffeur duwt de neus van de auto tussen de andere twee en daar ligt ze, een prachtvrouwtje onze eerste Kanha tijger!! Ze ligt op haar zij en maakt zich als een ietwat uit de kluiten gewassen kat schoon.

Als we terugkomen bij de lodge en we uitstappen roept de chauffeur ons terug “sir monkey alarmcall!” “We go again?” En zo zitten we weer op de auto op zoek naar tijgers. Zo gaaf dit enthousiasme!!
Hij weet te vertellen dat een moeder met haar bijna volwassen jongen in de avond een bepaalde richting uitgaan en in de ochtend in de tegenovergestelde richting. Ze weten er zo ongelofelijk veel van! Enfin twee tijgers op 1 dag is ons niet gegund en voor de tweede keer komen we bij ons hotel aan.

Haantje zit aan haar bakkie thee en mijn biertje weer buiten, er zijn inmiddels Indiase gasten gekomen ik moet m’n biertje weer buiten consumeren, ik ga eraan wennen.

Vanochtend 15-12 weer vroeg op, Kanha ligt er weer prachtig bij, mist over de velden. Na veel reuring nog steeds geen tijger gezien. Dan plotseling roept onze gids “Tiger” en jawel we hebben mazzel een moeder met 2 jongen. Ze heeft er 4 maar heeft er blijkbaar 2 in het struikgewas achtergelaten. Als het wat te druk wordt claimt mams even haar grond op, dreigend komt ze op de auto’s af en alle auto’s in hun achteruit om mams ruimte te geven. Als dat geregeld is keutelen de kleintjes achter mams aan de bosjes in....het was een prachtochtend!! Voor wie het gemist heeft Tadoba - 1, Kanha - 4.

De laatste 2 Safari’s hebben de score niet veranderd. Zitten nu in Bandhavgar een heerlijke plekje (eindelijk) genieten volop op deze voor mij bijzondere dag. Het is voor ieder van jullie een vrije dag neem een lekker glas (fris mag ook) op m’n gezondheid!