De Hut van oom Piet

Maandag
Een mede reisgenoot wil op bezoek bij een meisjes internaat dat tot doel heeft kansarme meisjes een goede opleiding te geven. Het internaat wordt gerund door een stel dat behalve hun eigen kinderen ook nog 31 meisjes 24/7 onder hun hoede hebben. We bellen en vragen waar we ze een plezier mee kunnen doen. 31 Agenda's is het antwoord. Dus wij de eerste de beste schrijfwaren toko naar binnen. Daar zien we al snel leuke setjes met schoolspulletjes staan. Doe daar naar 31 van zegt reisgenoot G. Dan nog 31 agenda's wat plakplaatjes ter opleuking en that's it. We vragen wat ongeveer de kosten zijn en zeggen toe alles zometeen op te komen halen. Als we terugrijden voel ik nattigheid, het bedrag dat de man ophoestte kan niet kloppen...Reisgenoot G heeft al korting bedongen en gaat proberen het onderste uit de kan te halen. Bij binnenkomst staat alles keurig klaar. Echter toen het op betalen aankwam bleek inderdaad het bedrag 25% hoger uit te vallen. Reisgenoot G onderhandeld stevig met acht medewerkers maar er zit geen beweging in en dus gooien we het over een andere boeg. Laat alle pakketten dan maar zitten we kopen losse agenda's een flinke stapel schriften en allerlei spullen voor schoolgaande kinderen, een doos vol!

Die avond brengen we een kort bezoekje aan het internaat. Reisgenoot G is onder de indruk, het gebouwtje waar ze in vertoeven is opnieuw geschilderd en ziet er een stuk beter uit. Splinternieuwe bedden verstrekt door mensen van KLM. Een hagelnieuwe oven verstrekt door een Amerikaanse hulp instantie, kortom er wordt hulp geboden. We leveren de doos met de agenda's en schriften en andere spullen af en vertrekken een uurtje later weer naar huis, prachtig dat 2 jonge mensen zich inzetten om kansarme meisjes een betere toekomt te bieden, mooi dat deze mensen bestaan, het maakt me vrolijk!!

Die avond nuttigen we de pindasoep die door 2 andere reisgenoten is bereid. Onder leiding van de werkster van Amice onze B&B kokkerellen ze een paar uurtjes gezellig en met resultaat. Wij hoeven slechts mee te helpen het heerlijke soepje te verorberen!! Dat doen we met liefde!!
Dinsdagochtend vertrekken we naar Kabalebo een prachtig resort en even zo prachtige appartementjes. De vlucht in een klein vliegtuigje duurt een uurtje en al snel staan we in the middle of nowhere. En wie zien we daar aangedreven door ADHD heen en weer stuiven....juist Freek Vonk. Het is dik in de dertig graden (iets van 38) en deze malloot loopt als een gek heen en weer, nog even fotootje hier, duimen omhoog, nog even fotootje daar terwijl hij hardlopend van het vliegtuig weg loopt...Waar komt Freek vandaan??? Juist de hut van oom Piet onze bestemming, smaak heeft ie wel!! We vertrekken morgen per korjaal maar genieten nog even volop van ons riant onderkomen. We maken nog een jungle tocht van een uurtje of 2 en komen tegen vijven terug bij de lodge. Haantje slaapt die nacht voor het grootste deel van de nacht in de hangmat buiten, ik slaap lekker op een normaal schoon bed met de airco op 24. Het verhaal wil dat Freek een opduvel van een sideraal heeft gehad, iets van 500 Volt (voor Petertje 0,5 AMP). Genoeg om een mens te doden. Wie weet is dat de reden van dhr Vonk z'n ADHD gedrag!!

Woensdag ochtend verlaten we onze riante onderkomens en nemen plaats in de korjaal, het zijn er 2, bestemming de hut van oom Piet!! De tocht is prachtig, echter bij de derde stroomversnelling worden we gevraagd de korjaal te verlaten (de dames mogen blijven zitten). We staan tot onze middel in het water en helpen de korjaal mee de stroomversnelling door. We koelen even heerlijk af!! We zijn ook wel getergd 1 van de mannen zegt "ja met iets soepeler mensen gaat het sneller" daarbij doelend op onze iets volumineuzere lichamen, hoe durft ie!!!
Als we dichter bij de hut komen zien we plotseling een tapir, ik krijg alle kans om het beest te filmen. Foto laat ik achterwege, bewegende beelden zijn al mooi genoeg.
Aangekomen bij de hut van oom Piet betrekken we onze hutjes, wat een prachtige plek, geen mens te vinden in 100 km omtrek!! De hut ligt op een eilandje in een knik in de rivier. Honderden vlinders en dan een tweede tapir op een meter of 50 afstand. Het beest is schuw en voor ik m'n camera te pakken heb is het beest al weer weg.

De volgende ochtend gaan we per boot dieper de jungle in verder de rivier op. Men heeft de vorige dag de kano's al weggebracht zodat we rustig stroomafwaarts kunnen roeien. We zijn nog geen 15 minuten op weg en dan een Jaguar!!!! Ik zie het beest slechts kortstondig dus geen foto of video maar wat maakt het uit, het beeld staat voor altijd in m'n geheugen gegrift!!

We varen rustig de rivier af onder begeleiding van de mannen van de hut in een korjaal (de mannen gooien een hengeltje uit om te vissen op oa Piranha's). Als we terug zijn bij de plek van de Jaguar hebben we weer pech 2 van onze reisgenoten kijken hem even recht in het gezicht. Als wij arriveren is ie al weer vertrokken in het struikgewas. We blijven in onze kano nog even op de plek hangen maar hij is weg en blijft dat. Maar wat een prachtige tocht over de rivier met aan beide kanten jungle...ik vergeet dat m'n leven niet meer!! Deze middag gaan we wederom de boot in op zoek naar de Jaguar. Camera's gaan mee!!!!

Voor Anita begon de trip iets minder prettig, schrik niet er is niets ergs gebeurd maar 2 van haar favoriete dieren huizen hier!! Vleermuizen een stuk of 13 aan een tak aan de boom voor de hut en Tarantula's. De foto die ik van de Tarantula neem laat duidelijk de gele uiteinden van z'n pootjes zien. Er zijn holletjes die overduidelijk van Tarantula's zijn het web voor het hol geeft aan dat mevrouw thuis is.

Morgen nog een hele dag de hut van oom Piet wat is het hier prachtig, Freek heeft dan misschien ADHD maar ook een goede smaak als het op het kiezen van z'n vakantie bestemming aankomt!! Ondertussen ligt het hele gezelschap te slapen, ik niet ik kijk uit naar tapirs, jaguars, luiaards, anaconda's je zou er ADHD van krijgen!!! Morgen meer!!!



De volgende dag brengen onze gidsen de kano's stroomafwaarts. Ook nu varen we een dikke 30 km de Kabalebo rivier af, begeleidt door mensen van "de hut". We zien slechts 3 capibara's voor een kort moment, maar het blijft bijzonder om in een kanootje de rivier af te zakken. We hydrateren voldoende, is ook hard nodig het zweet guts je lijf uit. Die avond nog even per korjaal naar de plek van de jaguar, maar hij laat zich niet meer zien. Het is al weer de laatste dag in de hut, de volgende ochtend vertrekken we vroeg per korjaal terug naar Kabalebo waar we na een lekkere lunch met een klein vliegtuigje terug naar Paramaribo gaan. De tocht per korjaal terug is prachtig, onze man voor op de boot ligt al na een kwartiertje in het water om de boot die vast zit vlot te trekken. Dat gebeurt die ochtend nog een keer of 5. Ruim op tijd komen we aan op het vliegveldje van Kabalebo, het vliegtuigje dat ons terug brengt wordt gelost en wie stapt er het vliegtuig uit, juist onze babbelende blonde bimbo, vertrekken heeft ook zo z'n voordelen!!

De laatste nacht gebeurt er iets bijzonders, we (eigenlijk alleen Anita) horen gedurende 10 minuten een geluid dat we niet thuis kunnen brengen. Ook de kok heeft het gehoord, het blijkt het geluid van een lynx te zijn geweest.

We zijn inmiddels terug in Paramaribo, nog 1 dagje Warapakreek en dan nog een paar dagen Paramaribo. Donderdag weer terug en vrijdagmorgen weer terug op Schiphol. Het einde komt in zicht. Het hoost even van de regen een flinke stortbui.