Gestolen goed gedijt niet, teveel vlees

Werden op tijd opgehaald door onze man van het reisbureau, de vader van de man die ons de eerste keer ophaalde van het vliegveld. 15 Minuten voor de afgesproken tijd was ie er al. Ja zegt ie ik weet dat Europeaanen er van houden om op tijd te komen. Als snel begint er een conversatie, de man beheerst het engels in elk geval. Zegt ie ken je Jan Timman, ik zeg ja een schaakgrootmeester, die recent nog minstens 60 partijen blind speelde en er minimaal 80% van won. De man was een vervent schaker en een bewonderaar van Timman. Voor we er erg in hebben staan we op het vliegveld, zonde dat we er nu al zijn. Ik geef hem een hand en wens hem een mooi leven, Anita krijgt 3 zoenen! Ik geniet van dit soort mensen.
Nog even kort over de snelheidsbekeuring, de laatste schattingen lopen uiteen van mogelijk 4000 tot 6000 Pesos, zelfs al bij 1 km overschrijding. Onze chauffeur gaf aan dat er in Argentinie veel mensen omkomen in het verkeer, men wil daar iets tegen doen. Maar this is Argentina, we gaan het zien.
De vlucht van Salta naar BA verliep rommelig, met vlak na de start een flinke zakker, was even schrikken. Anita had al vast de reispaperassen in onze koffers gedaan, zo van hebben we toch niet meer nodig en heb ik een lichtere rugzak. Dat was een loffelijk streven, totdat de chaufeur die klaar stond met een bordje Bander Velde, vroeg naar welk hotel we moesten. Tja dat zat in de koffer....die inmiddels al achter in de auto lag. Anita realiseerde zich dat ze een pen van het hotel had gekregen en daar stond de naam van het hotel op. Brilliant idee, totdat we arriveerden bij "ons" hotel. Het kwam ons niet bekend voor, we hadden daar nl. de eerste nacht van onze vakantie al doorgebracht dus we zouden dat hotel moeten hebben herkennen. Navraag bij het desbetreffende hotel leverde op dat het een hotel "keten" betrof en er waren 2 hotels binnen die keten, Murphy had ons naar het verkeerde hotel geleid...Het humeur van de chauffeur veranderde op slag in dat van een sjagereinige chauffeur, al mokkend en mopperend werden we 10 minuten later bij ons hotel afgeleverd. Stadsmensenfratsen!
We wilden die avond weer bij Casa Juan eten, we hadden trek in vlees, direct om de hoek bij ons hotel. Reserveren? dat deed men niet. Ga om 7 uur maar voor de deur staan was het advies. Enfin wij een half uurtje later terug, er stond al een rij van een man of 10 die al snel uitgroeide tot een man of 30. We hadden mazzel en werden al vlot naar onze tafel gebracht. De rij bleef groeien. Ik bestelde een T-bone en Anita een steak. We dronken ons wijntje en lieten ons de vooraf verstrekte hapjes (die hier wel in rekening worden gebracht) smaken. Natuurlijk kijk je zo nu en dan vanuit je ooghoeken naar de gerechten die her en der worden afgeleverd. Ik had al flinke hompen vlees voorbij zien komen en vroeg me af of dit m'n Waterloo zou worden als vervent carnivoor. Toen de T-bone (ik kan beter zeggen T-BONE) werd afgeleverd, heb ik me even stevig in de ogen moeten wrijven, een dikte van 3 cm en het bord lag VOL. Hij was minimaal 500 gr!! Hij was heerlijk maar gewoon teveel....voorlopig even geen Casa Juan meer, kan even geen vlees meer zien. Haantje worstelde zich dapper door de steak.
De volgende dag BA in, er was een hop on hop off bus. Handig als je in korte tijd veel wilt zien. We liepen naar de door onze hotelmedewerker aangegeven plek, maar zagen niets dat wees op onze hop on hop off...Even vragen dan maar, 5 blocks further....Maar na een paar blocks toch even navraag gedaan, ook in Argentinie is het onbeleefd om te zeggen dat je iets niet weet, kun je beter een verkeerd antwoord geven! We troffen een Argentijn die in NY woonachtig is en de feestdagen bij z'n familie doorbracht. De man liep met ons mee terug naar de bushalte van de hop on hop off, -16 en -11 hadden de geel gemarkeerde bushalte niet gezien. We bedankten de man voor z'n hulp en bekeken het dienstrooster, de eerste bus zou pas om 11:35 komen, het was nog maar 09:00 uur, lopen dan maar?? Al snel kwamen er meer klanten voor de hop on hop off en we bespraken het vreemde dienstrooster van deze bus..Een van de dames wist te melden dat ze dat ook gezien had en navraag had gedaan. De dienstroosters bij de haltes bleken niet te kloppen, de kaart die je bij aanschaf van de tickets krijgt bevat het correcte dienstrooster. This is Argentina! Halverwege stopte de bus en leek voorlopig even niet verder te gaan. We zaten boven in de bus vol in de zon, ik wilde m'n kruin niet nog een keer verbranden!! Ook nu weer verhaal halen, waarom hier zolang stoppen? De vrouw in kwestie voelde zich niet happy met m'n vraag en kwam met het verhaal dat het personeel bijna geen pauze heeft en soms zelfs helemaal niet. Ze noemde dit een technische stop. Tijdens de rest van de reis deed ze opvallend haar best om nogmaals uitleg te geven.
In vlot tempo bezochten we Evita Peron, ze was thuis! De begraafplaats waar ze woont is wel een bijzonderheid, veel grafmonumenten, sommige met glas ervoor met daarachter de kisten...We wilden bij Eva was filmen, echter de video camera vertoonde wat kuren...Na wat rommelen deed ie het weer, echter we hadden al afscheid genomen van Eva, dus voor een tweede keer op visite. Het kostte wat moeite om haar graf terug te vinden, maar uiteindelijk ook wat video geschoten. Vervolgens het Plaza de Mayo bezocht, het was woensdag, dus morgen gaan we nog een keer terug om de dwaze moeders te bekijken. Door naar Bocca en het stadion van Bocca Juniors bekeken, de club waar Maradonna begonnen is. Bocca staat bekend om z'n bont gekleurde huisjes, maar wat een touristische bedoening, Volendam is er niets bij! Anita vond het wel gezellig!
Daarna terug naar ons hotel, maar eerst vocht!! Het is 30+ het vocht gutste m'n lijf en leden af. Het vele lopen vandaag deed ons goed ondanks de hitte. Het werd een pastaatje voor mij en een pizza voor Haantje. De pasta was overgoten met saus, onder de dikke laag derrie moest ik op zoek naar de pasta (gevulde deeg kussentjes met ricotta kaas). De eerste hap smaakte goed, de tweede ook nog, de derde deed me twijfelen, beetje vreemd smaakje, bij de vierde hap wist ik het zeker, dit eten moest niet verder genuttigd worden! De pizza van Haantje was ook erg vet, maar het koude biertje smaakte zo lekker! Afgerekend en vervolgens naar de kok gevraagd, die kwam zich verontschuldigen dat hij eigenlijk de ober was en dat de kok het weer eens af had laten weten. Ik heb hem nog maar eens gevraagd of ie 100% zeker was van de kwaliteit van z'n pasta. Het antwoord was iets als, ja de pasta kregen ze altijd vers binnen en de saus die stond kant en klaar in bakken dus die hoefde hij alleen maar warm te maken, het was eigenlijk heel eenvoudig....Ik heb hem nog maar een het eea ingepeperd, de pareltjes zweet druipten van z'n voorhoofd...Maar z'n biertjes waren top! Liggen nu een beetje uitgewoond op onze kamer, wie weet gaan we morgen met de normale bus naar de dwaze moeders of toch lopend?