Op het Politiebureau en eindelijk goede muziek

Vanuit Tilcare naar Salta is zo'n 150 km over asfalt wegen met her en der wat gaten in de weg en altijd het risico van koeien, paarden, varkens, kippen die de "snelweg" op lopen. De wegen zijn niet goed, maar ook niet rampzalig. De golf had er zin in en toverde al snel de vertrouwde 80 op de teller. We hadden uitgerekend dat we niet meer hoefden te tanken om hem met een kwart tank in te leveren in Salta. Halverwege werd het donkerder en donkerder en al snel ging het flink regenen. Even voor Salta stopte dat, best prettig, hadden niet veel zin om in de stromende regen onze weg in Salta te zoeken. Nu valt er niet veel te zoeken, de Tom doet het prima, maar het is toch iets prettiger rijden met droog weer. De Salteese riolering was duidelijk niet berekend om het regenseizoen aan te kunnen. Maar al vlot gaf de Tom aan dat we te plak waren en dus draaiden we de parkeerplaats op om de auto weer af te leveren. Het bleek de verkeerde parkeerplaats te zijn, de onze lag 100 meter verder maar voor ons was de parkeerplaats de parkeerplaats. De verhuurder op de defecten gewezen en aangegeven dat ie deze auto niet neer moest verhuren. Durf te wedden dat ie de volgende week weer gewoon in de verhuur is.
We betrokken ons hotel en zijn Salta ingeslenterd. Ik had wat informatie ingewonnen over het Argentijnse boete systeem, dit ivm mijn vermeende snelheidsovertreding. Het kan wel 4 maanden duren voor die bon er is. Natuurlijk wilde ik wel weten hoe hoog die bon dan uit zou vallen en wat doe je dan....je schiet de eerste de beste agenten aan en stelt hem in je slechte Spaans de desbetreffende vraag. De beide agenten begrepen dat ik een vraag had, maar dat was het dan ook. Ze vroegen ons mee te komen en zo belanden we op het politiebureau dat 50 meter verderop bleek te zijn. Er werd een dame opgetrommeld die engels sprak, maar dan van het niveau van mijn spaans. Ze wilde dat we onze vraag in een schrift registreerden, waarop we zeiden we willen alleen weten hoe hoog een boete is voor een snelheidsovertreding van 10 km. Ik verwachtte dat ze even een belletje naar een collega zou plegen, echter ze liep naar een PC en probeerde te googelen....Er kwam geen enkele match....We hebben haar maar bedankt voor de moeite en verlieten het politie bureau een kleine ervaring rijker. Ik heb de vraag vervolgens nog voorgelegd aan een ober op het terras, zijn antwoord kwam me bekend voor, "don't worry this is Argentina", hij ging ervan uit dat de verhuurmaatschappij dat wel voor z'n rekening zou nemen, over 4 maanden. Als die boete er eindelijk is weet niemand meer wie er toen in die auto heeft gereden. Na wat aandringen noemde hij een bedrag van 1000 tot 1500 Pesos, ergens tussen de 75 en 120 Euro. Toch flinke bedragen voor een Argentijn! Dorstig dronken we onze liter Jus d'Orange op en betaalden de rekening aan de praatgrage ober.
Die middag lekker uitgerust bij ons zwembadje met op de achtergrond klassieke uitvoeringen van allerlei bekende popmuziek, zelfs Hayseed Dixie ontbrak niet. Die avond wederom heerlijk gegeten bij Dona Salta, Anita bestelde alle Empenada's en nog een variant erop verpakt in maisbladeren. Daarna nog lekker door het zomerse Salta geslenterd. Zometeen terug naar Buenos Aires.