Che

We zitten op dit moment in San-Martin de Los Andes op een terrasje, colaatje erbij nootje, zonnetje erbij met een zacht briesje kortom alles wat een mens nodig heeft om bij te tanken en aan te komen is volop aanwezig. We maken nog regelmatig gevalletjes "This is Argentina" mee, zo ook de afgelopen week. Ik meldde al dat de Peso nogal was ingestort, dat hebben we gemerkt! Betaalden we vorige week voor 1500 Pesos 158€ deze week is dat nog slechts 107€, kortom onze vakantie is afgeprijsd. Voor ons is dat echt prachtig, maar voor de bevolking zal dat zeker niet het geval zijn. Je mag ervan uitgaan dat de prijzen gaan stijgen, kortom enorm slecht voor de Argentijnse bevolking. Straks wat meer hierover van onze Hostelaria houder, laat ik hem maar al vast Che noemen, waarom wordt vanzelf duidelijk.

Hebben in Bariloche de dag besteed met een rondritje, voor een deel over gravelwegen in onze Renault Klojo. Hij doet het verder prima dus eigenlijk niet terecht dat ik z'n naam een beetje verbaster maar ala. 's Avonds ergens aan het meer gegeten, prachtig uitzicht! Ik ga niet meer vertellen wat we gegeten/gedronken hebben dat heeft al genoeg aandacht gehad. Bariloche is bekend omdat het broertje van Maxima er dicht in de buurt een hotel heeft. Aan Maxima worden we regelmatig herrinerd, je kunt wel stellen dat zij ervoor gezorgd heeft dat Nederland op de kaart staat bij de Argentijnen, regelmatig vraagt men waar we vandaan komen en vaak valt dat al snel de naam Maxima. Ook onderweg zien we haar naam regelmatig gescandeerd, maxima 40, maxima 60, kortom we worden vaak met haar geconfronteerd.

De dag erop zijn we via 7 meren richting San Matin de Los Andes gereden. De meren waren Inderdaad prachtig, of het er ook daadwerkelijk 7 waren?? Geen idee, heb ze niet allemaal geteld. Maar mooi waren ze zeker. We wilden onderweg even een kopje koffie scoren toen we al redelijk dicht bij onze bestemming waren. Samen met 2 fietsers kwamen we bij een restaurant aan, dat gesloten bleek zijn, geen koffie dus. We hadden ook niets te drinken in de auto dus wat vocht wilden we eigenlijk wel. We raakten al vlot in gesprek met de fietsers waarvan de dame in elk geval uit Duitsland kwam. De man was een wat stiller type, pezig en gebruind door het vele fietsen. De vrouw vertelde ons dat ze al 4 maanden aan het rondfietsen waren in Argentinie. Ze hadden water, echter sinds de vorige dag niets meer gegeten. Je kon merken dat de vrouw trek had in een bammetje. Anita toverde nog een appel uit haar rugzak vandaan, maar dat was ook alles wat we ze konden aanbieden. Op de vraag hoe lang ze nog gingen fietsen, zei de Duitse dat ze in januari terug ging. Haar wat stille vriend zou nog 4 maanden gaan fietsen. Op m'n vraag wat dan z'n bestemming zou zijn gaf hij als antwoord "the road". Gewoon lekker fietsen en zien waar je terechtkomt. Dat klinkt prachtig maar er liggen hier pittige heuveltjes en de zon hakt er behoorlijk in. Zo hadden ze een stuk van 1000km met de bus gereisd omdat er in dat stuk echt niets te krijgen is en je bent aangewezen op wat je bij je hebt. Met een "Gute fahrt" namen we afscheid. Na een half uurtje met de auto kwamen we een restaurantje tegen, daar ons kopje koffie gescoord en.....8 bammetjes voor onze duitse vrienden. We hadden alle tijd, voldoende benzine, het uitzicht was prachtig en de duitse vriende honger....Stukje terug gereden en de bammetjes netjes bij ze afgeleverd. Werd zeer gewaardeerd door ze.

Dan nu Che. Het "Jo binne te plak" klonk uit de TomTom ten teken dat we onze Hotelleria hadden bereikt. We namens onze waardevolle spullen mee uit de auto en belden bij de Hotelleria aan. Che de eigenaar van de toko deed open en verwelkomde ons allerhartelijks. De man was uitgedost in een T-Shirt van Pink Floyd dus de man had smaak. Hij droeg een petje en had een baard en zag er ook een beetje uit als Che Guevarra. Welliswaar was hij iets gezetter maar het gezicht leek op dat van Che. Aan de muur foto's van Che Guevarra, Bob Marley, het album Pulse van Pink Floyd, de Beatles (sorry zwagert kan ik ook niks aan doen). Kortom alleen aan de foto's wist je al een beetje wat voor persoon Che was. Beetje met de man gesproken over de toestand in de wereld, kortom een gezellig gesprek. Hij gaf nog even aan dat hij het jammer vond dat de linkse regering er niet meer zat en gaf dan ook direct de schuld van de devaluatie van de Pesos aan de nieuwe rechtse regering. Ik moest zoals gebruikelijk de nodige papierwinkel invullen. Ondanks dat m'n Spaans er met sprongen op vooruit gaat, was het huishoudelijke regelement van Che niet aan mij besteed. Che zei er nog bij dat dat voor Europeanen en Amerikanen ook niet echt nodig is maar voor de Argentijnen echt wel!! Hier op het terras zitten een groepje Argentijnen, denk dat ze wat biertjes op hebben, redelijk luidruchtig te zijn dus ik denk dat ik begrijp waar Che op doelt. Che was ook erg eerlijk over z'n landgenoten, ze zijn vaak lui en pakken niet de kansen die ze krijgen, door bv hun schouders onder een studie te zetten. Er is wel een leerplicht maar alle regels zijn er voor wat betreft de Argentijnen om gebroken te worden aldus Che.

Zoals de meesten van jullie wel weten ben ik 's ochtends nog niet echt praatgraag. Ik heb even wat tijd nodig en een ontbijtje om op gang te komen. Anita heeft daar helemaal geen last van, maar ze houdt altijd een beetje rekening met me in de ochtend, de schat. Che wist van dat alles niets en dus tetterde hij er lustig op los, bij ons ontbijt vanochtend. Hij had over vanalles en nogwat een mening, de mooiste vond ik nog wel 9/11. Daar was hij heel stellig in dat was allemaal .in scene gezet door de CIA. Hoe kan het nou dat er 3 vliegtuigen gelijktijdig worden gekaapt en er geen straaljagers paraat zijn om ze uit de lucht te halen?? Daar moest volgens Che echt de CIA achter zitten. Samen met alle andere verhalen werd me duidelijk dat de man een overtuigd communist is. Het mooi was nog wel dat hij met een prachtig Spaans dialect engels sprak en elke keer als hij iets beweerde sloot hij af met "Maybe I'm stupid, but that's how I see it", daarbij sperde hij steeds z'n ogen wagenwijd open, wat echt een komisch gezicht was. Zo werd ik die ochtend een uur lang vermaakt door Che z'n verhalen. Kortom ondanks m'n wens om de ochtend in gepaste rust aan te vangen, hielp het wel om echt wakker te worden.

Vandaag de door Che aanbevolen route gevolgd, was echt adembenemend mooi op sommige plaatsen, een mix tussen de bergen in Oostenrijk/Zwitserland, schitterende bloemen, het is hier voorjaar, een helblauw meer, met op de achtergrond een vulkaan die voor het grootste deel bedekt was met sneeuw. De weg wederom gravel, een echte uitdaging voor onze Renault Clio en dan met name voor de schokbrekers. Die vulkaan blijkt recent (2013????) nog uitgebarsten te zijn. Kortom prachtige dag.

We komen net aan op ons terras en ik bestel wat te drinken in het restaurant. Komt een Argentijn uit de keuken vandaan en vraagt waar ik vandaan kom. Anita wacht op het terras op de versnapering. Op m'n antwoord kan hij het niet nalaten me even te herrinneren aan de verloren wedstrijd van Argentinie tegen Nederland. Ik beroep me op een slecht geheugen! Hij barst in lachen uit, we schudden lachend elkaars hand. This is Argentina!

Morgen nog 1 keer Che bij het ontbijt en dan terug naar Bariloche, via een door Che aanbevolen route, die hadden we zelf ook op het oog!