Slechte ogen en pinda’s

Vandaag de laatste dag Ruaha, nadat we Youp en z’n gezelschap het beste hadden gewenst trokken we Ruaha in. De hele ochtend was er niet veel bijzonders te zien, totdat we bij onze leeuwen plek kwamen. Daar waren de drie dames nu eens van dichtbij! Ze waren actief aan het kijken naar prooi maar dat was zo ver weg!! Ze hadden de 3 kinders in een mooi bosje gedropped, “je blijft hier en als je hier toch weggaat krijg je een draai om je oren!!” Ik gok dat de moeders zo hun kids hebben toegesproken. Bij deze leeuwen troffen we een aardige Duitser. De vorige dag lagen de leeuwen aan de overkant van de rivier op zo’n 150 meter afstand. De man heeft toen zo z’n stinkende best gedaan om te vertellen en uit de leggen waar hij de leeuwen zag maar wat hij ook deed ze kwamen niet op ons netvlies. Aanwijzingen als bij de tweede boom op het rechter rotspartijtje en dan helemaal naar beneden naar de rivierbedding liggen leeuwen....Ja ik zie nu een staart....wij zagen helemaal niks, zelfs de verrekijker bracht geen uitkomst!

De dag erop rijden we naar dezelfde plek en zien we al snel de leeuwen zijn de rivier overgestoken en liggen actief onder een boom te kijken naar wat er voor lekkers langskomt! We zien de vriendelijke Duitser staan, raampje open en begroeten hem. Ik zeg tegen hem je hoeft dit keer niet te vertellen waar de leeuwen liggen! Hij barst in lachen uit en weet de meldden dat de drie jonkies ergens achter in de bosjes liggen. We kunnen de leeuwen een uurtje bekijken en ook kunnen we nog even een glimp van de jonkies in het bosje opvangen, ze zijn aan het stoeien in de takken.

Zo rond 14:30 besluiten we terug te gaan naar de lodge om het vocht tekort aan te vullen en nog even te relaxen. We groetten de Duitser die we vele malen bij deze leeuwen aantroffen en vertrekken uit Ruaha terug naar Hilltop lodge om nog even lekker te genieten van het heerlijke klimaat. Rond 15:30 begint het te regenen, de eerste bui van betekenis sinds Maart! Morgen inpakken en op naar Iringa een tented camp...

We worden vriendelijk uitgezwaaid door het voltallige personeel en rijden met een slakkengangetje van pakweg 40 Km/h richting Rivervalley campground. De dorpjes zijn weer prachtig maar de armoedige huisjes maken indruk. Vaak weer steenbakkerijtjes om huisjes van steen te kunnen bouwen, maar ook groenere stukken waar landbouw wordt bedreven. Zo rond 11:30 arriveren we op een heerlijk rustige plek, het huisje is OK en maar voor één nacht.....Ons slagschip is weer afgevuld met diesel voor morgen, Dodoma zo’n 360 Km een traject dat we eerder op de heen weg ook al gereden hebben dus bekend terrein en....weer asfalt!!

Op het terrein hadden we een heerlijk schaduwrijk plekje gevonden, de barman had de tv lekker luid aangezet en was toen vertrokken....Haantje was de herrie zat en dus probeert ze met beide afstandsbedieningen het volume zachter te zetten. De tv reageert op geen van beide en dus trekt ze de stekker er maar uit. Als de barman na een half uurtje terug kom zet hij de tv weer aan op vol volume...Haantje beent naar de bar en vraagt de barman vriendelijk doch doordringend het volume wat terug te draaien. Het blijft heerlijk rustig hier.
Op het terrein rondlopen is best nog wel een dingetje. Er staan hier sausage trees met daarin juist sausages! Die dingen wegen 1,5 tot 2 Kilo!!
We willen graag iets te eten en vragen om de menu kaart. De man achter de bar zegt “I’ll get in touch with the chef”, die hebben ze in elk geval. Hij vraagt bij voorbaat al om begrip “a lot of items on the menu take a lot of time”, waarop ik tegen hem zeg “pole pole” swahili voor rustig rustig...let’s start with a menu, waarop hij weg sjokt op zoek naar iets dat op een menu kaart lijkt...ben benieuwd waar hij mee terug komt, ik gok iets handgeschrevens....Zijn inmiddels een half uur verder nog geen menu in zicht...
Na pakweg drie kwartier besluit ik te vragen waar de man van het menu gebleven is. Als ik ernaar vraag komt vijf minuten later een man aanlopen met een A4’tje en daarop inderdaad het menu!! Sommige items staan er vier of vijf keer op het menu maar who cares!! We bestellen lasagne, gebakken aardappelen en gebakken kip! Inmiddels zijn we van huisje gewisseld, het toilet bleef doorlopen. We zijn al meer dan een uur verder en wachten geduldig op ons voedsel. Alles hier heeft een gebruiksaanwijzing, het toilet (ik kreeg het echt niet gefixed), het slot van de voordeur (you have to lift the door a bit sir) of de 2wd/4wd van de auto (eerst alle 4wd versnellingen proberen en pas dan gaat ie met wat moeite in de 2wd)....De douche of verbranden onder kokend heet water of verkleumen onder koud, mixen bleek niet mogelijk, althans ik had daar niet de gebruiksaanwijzing voor. Geduld geduld geduld...ik heb het niet....maar ja ik heb geen opties en boos worden helpt zeker niet! Moet wel zeggen men is zo begripvol en aardig, dat compenseert veel, maar moet er niet aan denken dit dag in dag uit te moeten ondergaan. Na anderhalf uur vraag ik me toch af hoeveel geduld ik moet betrachten...ik besluit nog een kwartiertje te wachten, wil toch wel voor donker eten. Het is ook nog gaan regenen wat een zegen is voor dit land, het is zo hard nodig!
En dan plotseling een gil van Haantje, ik herken de gil inmiddels...iets op pootjes....In het restaurant waar we zitten te wachten op eten is een spin neergedaald op Haantje. Ook dit dier moet eraan geloven, een flinke tik met de sleutelhouder is voldoende!
Navraag voor het eten, of we het nog voor donker gaan krijgen? De man gaat op onderzoek uit en zowaar we krijgen al borden en bestek, het begin is er! Het eten volgt al vlot en er is niets mis mee!
Natuurlijk hebben we ook in het tweede huisje problemen met een doorlopend toilet, men repareert iets provisorisch en laat het daarbij.
Het is zeven uur in de ochtend er is paniek maar klokslag zeven uur staat er ontbijt...8 witte boterhammen...Koffie, thee, that’s it! We vragen om kaas wat men gaat halen. Als ik twee bammetjes binnen heb en Haantje eentje, komt de kok met twee bordjes aanzetten....Ik denk nog ik had nog zo gezegd geen eieren!!! De man had het begrepen en komt met per bord twee flensjes en twee worstjes!! Heerlijk onverwacht ontbijt!
De rit van Iringa naar Dodoma verloopt zonder noemenswaardige bijzonderheden, of het moet de vrachtwagen zijn die we voor de derde keer passeren. Ergens in een dorpje staat de man aan de kant van de weg om even te rusten. Hij herkent ons en zwaait breeduit. We zullen hem niet meer terug zien.
Haantje wil iets te knabbelen, onze favoriete bananenchips is op. Dus op pad in Dodoma. Bananenchips ik kan het vergeten, niet hier. Dan zie ik een vrouwtje met pinda’s lopen, pinda’s ja dat knabbelt ook. Ik vertel haar dat ik twee zakjes wil en hoeveel dat kost....de vraag komt niet aan en ik zie het dametje denken doorlopen....Ik schiet een Tanzaniaan aan om me te helpen. Het dametje is blij met haar verkoop en ik met de pinda’s, terug naar het hotel.
Zo zitten we heerlijk in hotel Morena in Dodoma, schoon ruim, even lekker zonder stof en een douche zonder mankementen met tegeltjes op de muur....Het leven is goed! Morgen op naar Singida!